مقایسه کاربرد کود دامی، کود زیستی و محلول پاشی سولفات روی و سولفات آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم در شهرستان خرم آباد

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر کود دامی، کود زیستی و محلول­پاشی سولفات آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم. رقم کریم در شهرستان خرم­آباد در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل کود دامی به عنوان تیمار اصلی در چهار سطح (به میزان 20، 25، 30 و 35 تن در هکتار)، مصرف کود زیستی (بارور 2)  به میزان 100 گرم در هکتار به صورت بذر مال ، محلول­پاشی سولفات­روی 5/. درصد و سولفات­آهن یک درصد به صورت محلول پاشی و مصرف همزمان کود زیستی و محلول پاشی و تیمار بدون مصرف کود زیستی و محلول پاشی (شاهد) به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. در طی آزمایش صفات تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول پدانکل، طول سنبله، وزن سنبله، وزن هزار دانه، و عملکرد در هکتار اندازه­گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه داده­ها نشان داد مصرف کود دامی، کود زیستی و محلول­پاشی همزمان سولفات­روی و سولفات آهن باعث افزایش تعداد سنبله در بوته گردید. نتایج نشان داد که حداکثر وزن هزار دانه (74/43) گرم مربوط به سطح چهارم (35 تن کود دامی در هکتار) می باشد بیشترین تعداد سنبله در بوته به تعداد 44/7 عدد در اثر مصرف کود دامی 35 تن در هکتار، کود زیستی و محلول­پاشی همزمان سولفات­آهن و سولفات روی و کمترین تعداد آن به میزان 71/5 در تیمار کود دامی 25 تن در هکتار، کود زیستی و محلول­پاشی همزمان سولفات­آهن و سولفات روی به دست آمد. اعمال تیمار کود دامی 35 تن در هکتار، کود زیستی و محلول­پاشی همزمان سولفات­روی و سولفات آهن، بیشترین عملکرد دانه به میزان 5610 کیلوگرم در هکتار بدست آمده است.